ความแตกต่างของชนชั้น

เสียงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆๆ กำลังดีใจเอามากเมื่อเจอน้องนุช น้องสาวของผม ผมไม่แปลกใจที่ทำไมเด็กผู้หญิงคนนั้นจึงดีใจอย่างมากเช่นนั้น

ครอบครับของพวกเราเริ่มรู้จักน้องบีม เมื่อประมาณครึ่งปีที่ผ่านมา การพัฒนาเศรษฐกิจที่ทำให้คนบางกลุ่มร่ำรวย แต่คนส่วนใหญ่ของประเทศกลับยากจน จึงทำให้ครอบครัวของเรารู้จักเด็กผู้หญิงคนนี้

บีมย้ายตามครอบครัวซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่ที่เชียงราย ความยากแค้นทำให้ต้องย้ายที่อยู่อาศัยมาทำงานที่นครศรีธรรมราช และมาเช่าบ้านไกล้กับบ้านของพวกเรา เริ่มต้นบีมเป็นเด็กที่ไม่ค่อยชอบไปโรงเรียนนัก เพราะเรียนไม่รู้เรื่อง น้องสาวของผมจึงเป็นครูจำเป็นโดยการสอนคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษให้กับบีมทุกวัน ผลคือบีมเริ่มเรียนทันคนอื่น

หลายครั้งที่พวกเราต้องเดินทางโดยเครื่องบิน บีมมักจะฝันเสมอว่าอยากไปส่งหรือไปรับพวกเรา ผมเข้าใจความฝันวัยเด็กของเค้า บีมคงอยากเห็นเครื่องบินไกล้ๆนั่นเอง

มันเป็นความฝันของผมที่เป็นไปได้ยาก ผมอยากให้คนในประเทศมีความเท่าเทียมกันมากกว่านี้ ผมอยากเห็นเด็กตัวเล็กเช่นบีม ได้สนุกตามวัยของเค้าในภูมิลำเนาที่เค้าควรอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาคนในครอบครัว

ผมอยากให้การศึกษาทำให้เด็กทุกคนมีความสุข ที่จะได้ไปโรงเรียน และที่สำคัญเมื่อเค้าไปโรงเรียนแล้วเค้าควรจะได้รับความรู้และคุณธรรมจากครูที่สอนเค้า

หรือเรื่องที่ผมกำลังคิดเป็นแค่ความฝันเท่านั้น?

ต้อนรับวันวาเลนไทน์

ปีนี้วันวาเลนไทตรงกับวันอาทิตย์ และเป็นช่วงที่ผมปิดคลาสการสอนทุกอย่างได้เสร็จสิ้น อาทิตย์นี้จึงเป็นอาทิตย์ที่ผมรู้สึกสบายๆอาทิตย์หนึ่ง ผมเลยวางแผนว่าวันแห่งความรักในปีนี้จะใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่และคนในครอบครัวที่นครศรีธรรมราช



กิจกรรมแรกที่ผมกลับถึงบ้าน พ่อและแม่ น้องนุชและผมเราตรงดิ่งไปเยี่ยมคุณยายที่ปัจจุบันอายุ 102 ปีแต่ยังแข็งแรงอยู่มาก การได้เยี่ยมคนที่สูงอายุเป็นกิจกรรมที่ผมชอบมากนะครับ การได้คิดถึงช่วงเวลาที่คุณยายได้มองเห็นกิจกรรมที่เปลี่ยนไปในช่วงชีวิต ก็คงทำให้คุณยายผมคงพิสวงกับโลกใบนี้ทีเดียว ในครั้งหนึ่งขณะที่ผมกำลังเดินทางไปต่างประเทศ คุณยายกลับถามผมว่าคงต้องใช้เวลาในการเดินทางหลายปีทีเดียวกว่าจะถึงประเทศนั้น เพราะในยุคคุณยายการเดินทางไม่ใช่สะดวกเหมือนในปัจจุบัน แค่นี้ก็ทำให้ผมอดอมยิ้มและมีความสุขนะครับ



กลับถึงบ้าน ผมลืมสนิทที่ว่าตนเองกำลังลดความอ้วน แม่ทำอาหารจานโปรดรออยู่มากมาย ผมก็ไม่ลังเลที่จะทานอาหารอย่างเต็มที่เช่นกัน เฮ้อ วิท คงกว่าจะลดน้ำหนักเท่าเดิมคงออกกำลังกายอีกเยอะเลยนะ



การได้กลับบ้านของผม คือ การปลีกวิเวก ได้อยู่กับตัวเอง ได้อยู่กับบรรยากาศที่เงียบสงบในต่างจังหวัด

ได้เดินออกกำลังกายช้ากับน้องนุช ได้พูดคุยกันในหลายๆเรื่อง ได้ดูแลคุณย่าที่ป่วยอยู่ ได้อ่านหนังสือที่ชอบ



ในช่วงนี้มีเพื่อนของผมหลายคนที่มักโทรมาบ่นมายังไม่มีแฟนรู้สึกเหงาจัง ผมฟังพวกเขาพูดด้วยรอยยิ้ม และตอบไปว่าความรักไม่ใช่มีแต่รูปแบบของคนรักเท่านั้น ยังมีความรักรูปแบบอื่นที่ทำให้เรามีความสุข และที่สำคัญการที่เรามีความรักความเมตตามอบให้กับทุกคนในทุกวัน ผมว่าความรักรูปแบบนี้ดูยิ่งใหญ่และวิเศษมากกว่าทีเดียว



สุขสันต์วันแห่งความรักครับ