Wednesday, September 30, 2009

ความเมตตา


ในช่วงสองสามวันนี้ผมมีเรื่องที่ทำให้ผมต้องครุ่นคิด และทบทวนอะไรบางอย่าง  เรื่องมีอยู่ว่า มีนักศึกษาคนหนึ่งติดพนันฟุตบอล  จนแอบเอารถมอเตอร์ไซด์รุ่นพี่ไปจำนำ  ในท้ายที่สุดเรื่องก้อแดงขึ้นมา ทำให้นักศึกษาคนนี้ต้องหลบหน้าทั้งรุ่นพี่  เพื่อนๆและรวมถึงการไม่เข้าเรียนหนังสือ

พวกเราเหล่าอาจารย์ได้นำเรื่องนี้เข้าที่ประชุมเพื่อหาบทสรุปให้กับเด็กคนนี้ว่าเราจะเอาเค้าอยู้ในคณะหรือจะให้นักศึกษาคนนี้ออกไปเริ่มต้นใหม่ที่อื่น ที่ประชุมแบ่งออกเป็นสองฝ่าย คือ ฝ่ายที่จะเอาเค้าอยู่ให้เค้าได้เริ่มต้นใหม่ได้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง กับอีกฝ่ายมองว่าการให้เค้าไปหเริ่มเรียนที่ไหม่น่าจะดีกว่าผลปรากฏว่าฝ่ายหลังเป็นฝ่ายชนะ นักศึกษาคงได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่นจริงๆ

ในมุมมองของผม ต่อให้ลูกศิษย์จะโกหก แย่แค่ไหนผมจะให้โอกาสเค้าเสมอ ผมคิดเสมอว่า คนเราเมื่อทำผิด เป็นธรรมดาที่สติจะแตก และยังไม่สำนึกผิดแน่ๆ แต่ตอนนี้เรากำลังจะให้บทเรียนกับเค้าโดยให้เค้าออกไปเรียนที่อื่น ทั้งๆที่พวกเรายังไม่พยายามที่จะเยียวยาเค้าก่อนหรือเราต้องการเพียงนักศึกษาที่ดีและตั้งใจเรียนเท่านั้นหรือ  แม้ว่าอาจารย์หลายคนจะบอกว่าการตัดสินใจเช่นนั้นคือการได้ให้โอกาสเค้าอย่างเต็มที่

เรากำลังโยนปัญหานี้ออกไปเป็นปัญหาของสังคม  แต่ไม่ได้คิดที่จะแก้ไขเลย ขอให้นักศึกษาคิดให้ได้นะครับ และกลับเป็นคนดีของสังคมต่อไป

ผมในฐานะครูจะเอาใจช่วยถึงที่สุดนะครับ สู้ๆๆๆกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่นะครับ

บางครั้งความเมตตาน่าจะเป็นคุณธรรมที่มากที่สุดที่ครูควรมี  ผทเคารพในการตัดสินใจของทุกคน

Friday, September 04, 2009

การให้อภัย

วันนี้หลังจากผมทำหน้าที่เป็นอาจารย์ประจำกลุ่ม PBL ของนักศึกษาเสร็จแล้ว ผมใช้เวลาในการทำบัตรเอทีเอ็มใหม่ และนัดทานข้าวกับกาญจน์เพื่อนเก่าสมัยมัธยม โดยผมขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้าวกาญจน์เนื่องในโอกาส กาญจน์จะย้ายที่อยู่ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ตรัง


การไปทานข้าวกับกาญจน์ มีหลายๆเรื่องที่เราคุยกัน ไม่ว่าความทรงจำในวัยเยาว์ของพวกเรา เพื่อนวัยเด็กมีความพิเศษนะครับ เป็นเพื่อนที่โตมาพร้อมๆกัน เราได้เห็นพัฒนาการ และความสวยงานในมิตรภาพ


ระหว่างที่เราคุยเรามาหยุดที่เรื่องที่ยังอยู่ในใจของกาญจน์ คือเรื่องของก้าว ในอดีตกาญจน์เคยมีแฟนและผู้ขายคนนั้นคือก้าวนั่นเอง จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ในท้ายที่สุด สองคนนี้ก้อเลือกเดินคนละเส้นทาง กาญจน์ยังรู้สึกผิดเสมอในเหตุการณ์ดังกล่าว


วันนี้ผมเลยเป็นคนกลางที่พยายามที่จะทำให้มิตรภาพของเพื่อนทั้งสองยังคงสวยงามเสมอ ผมต่อโทรศัพท์ถึงก้าว  พร้อมทั้งขออโหสิกรรมในเรื่องที่กาญจน์เคยกระทำ ก้าวเป็นเพื่อนที่น่ารักมาก ก้าวให้อภัยกาญจน์ด้วยใจจริง ผมเลยให้กาญจน์ได้คุยกับก้าวโดยตรง


แผลที่เคยอยู่ในใจของกาญจน์ตอนนี้ได้รับการรักษาแล้ว ผมมีความสุขที่ได้เป็นผู้ประสานสิ่งนี้ให้เกิดขึ้น  การให้อภัยเป็นความรู้สึกที่วิเศษมากทั้งผู้ถูกกระทำและผู้โดนกระทำ อย่างน้อยแผลที่ไม่เคยรักษาได้กลับได้รับการเยียวยา


ขอบคุณเพื่อนทั้งสองที่ยังแคร์กันอยู่เสมอ แม้ว่าสถานภาพจะเปลี่ยนไป แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้อยู่เสมอ ขอบคุณถึงความหมายของการให้อภัยที่ทำให้เพื่อนทั้งสองของผมได้รู้จักกับความหมายของสิ่งเหล่านี้