Wednesday, January 09, 2008

ความสุขของการเป็นครู


ชีวิตผมเริ่มปรับตัวกับการใช้ชีวิตที่หาดใหญ่แล้วนะครับ ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่ผมจะสอนหนังสือผมค่อนข้างเครียดมาก ทุกคนลองคิดดูนะครับ การที่เด็กนักศึกษาในห้องเลกเชอร์ห้องใหญ่มาก โดยมีนักศึกษาถึง 200 กว่าคนทีเดียว กำลังมองเราเปนจุดเดียว กำลังฟังเลียงของเรา และพยายามที่จะทามความเข้าใจกับสิ่งที่เราสอน เหนไม่ครับว่าการเปนครูไม่ใช่เรื่องง่ายเลย


ยิ่งนักศึกษาตั้งใจเรียนมากเท่าไหร่ ผมก้อยิ่งพยายามอย่างมากที่จะสอนพวกเค้าให้ดีที่สุด สายตาที่พวกเค้ามองมา ความตั้งใจที่พวกเค้าช่างขยันเรียน สิ่งนี้เป็นกำลังใจให้ผมมากทีเดียว วันนี้ผมเดินออกมาจากห้องเลคเชอร์ตอน หกโมงด้วยความสุข ความสุขที่เหนนักศึกษาที่เราสอนเข้าใจในสิ่งที่เราอธิบายผมว่าการเปนครูมีเสน่แบบนี้นี่เอง


ปล.หอพักอาจารย์ของผมยังไม่เรียบร้อยผมเลยต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างโรงแรมและมหาลัย สังคมอาจารย์ที่ภาควิชาน่าอยู่มากทุกคนคิดถึงเด็กนักศึกษาจะหาสังคมที่น่าทามงานที่ดีแบบนี้ได้ที่ไหนอีกแล้ว

6 comments:

Anonymous said...

อ่านแล้วอิจฉาเล็กๆ
แต่ก็ดีใจด้วยนะโว้ยย ที่สอนแล้วมีความสุข
อย่าลืมเพื่อนๆ ที่กรุงเทพละ

ปล. กูยังไม่ได้กินข้าวขาหมูบางรักที่มึงบอกว่าจะเลี้ยงหลังสอบ final เลยนะ ไม่เคยลืม!!

Anonymous said...

ได้เลยจะขึ้นไปกรุงเทพช่วงต้นมีนาคมเจกันที่ร้านขาหมูบางรัก 555

lunar said...

ฮัลโหลลลลลลลลลลลลลลลลลล

อ่านบลอกแล้วดีใจจัง ท่าทางพี่จะสนุกกับการสอนนะคะ

สู้ๆนะคะพี่

Anonymous said...

วิทย์เป็นครั้งแรกที่ Comment Block แก ฉันดีใจที่แกมีความสุขกับการเป็นอาจารย์ ว่าไงหอพักอาจารย์น่าอยู่รึป่าว ฉันว่าพี่ต้นต้องนั่งคิดถึงแกแน่เลย
ตอนนี้ฉันกะลังทำรายงานอยู่ เดี๋ยว จะสอบอาทิตย์หน้าแล้วล่ะ โชคดีที่งานที่ทำงานไม่ค่อยยุ่งมาก
อย่าลืมที่บอกวันที่ 8 มีนา (ใช่ป่าว) งานแต่งงานเจ๊
แกต้องเตรียมตัวเปิดบ้านให้พวกเราไปถล่มแกนะ
ที่สำคัญห้ามเอาเพื่อนไปเผาให้ลูกศิษย์แกฟัง ฉันอาย.

เมื่อวานมีคนพูดประโยคหนึ่งกับฉันล่ะ
"ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงผม "
ฉันรู้สึกดีมากทีเดียวแหละ
และฉันก็จะบอกว่า ฉันก็คิดถึงแกว่ะ เพื่อน !!!!!
55555 ว่างๆมาดูดวงให้หน่อยนะ

Anonymous said...

พี่วิทย์......
ดีใจด้วยยยย นะคะ พี่วิทย์ได้ทำงานที่ดีสมใจ
น้ำทิพเชื่อว่าพี่วิทย์ต้องเป็นอาจารย์ที่ดีแน่นอนค่ะ
เป็นอาจารย์ขวัญใจนศ. อิอิ
เห็นด้วยเลยว่า เวลาสอนแล้วเค้าเข้าใจที่เราสอนแล้วเอาไปใช้ได้ด้วยเนี่ย
คนสอนจะมีความสุขจริงๆค่ะ

ปล.ช่วงนี้หลายๆอย่างเริ่มประดังประเดเข้ามาจริงๆ
พอผ่านอุปสรรคหนึ่งก็ไปเจออีกอย่างหนึ่ง
(ตามลายมือที่พี่วิทย์บอกไว้เลยเรื่องไปเรียนต่อ)
แต่ทำได้อย่างเดียว...สู้ให้เต็มที่

Anonymous said...

ขอบคุณทั้งน้องโบว์และน้ำทิพย์ที่เข้ามากรุทู้ในเวปบล็อกผมนะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และก้อยมีนาคมเราเจอกันแน่นอน