ช่วงเวลานี้อาจเป็นช่วงเวลาที่ผมเกิดความกลัวเกิดขึ้นนะ กลัวว่าวิทยานิพนธ์จะหลุดไม่จบภายในปีการศึกษานี้ ความกลัวเป็นอีกอย่างหนึ่งนะที่ผมอยากก้าวผ่านให้ได้
บางทีการตั้งความหวังในชีวิตเกินไปก้อคือความทุกข์นะวิท ยิ้มไว้ สู้ๆๆนะ คิดถึงแม่กะพ่อไว้ เอาแรงใจจากท่านทั้งสอง เอาความรักและความรู้สึกอบอุ่นที่เคยได้รับ เอามาเป็นแรงใจให้ต่อสู้กับอุปสรรคนะ วิทสัญญากับตัวเองนะว่า เมื่อไหร่ที่วิทมีรายได้แล้ว วิทจะเลี้ยงดูพ่อกับแม่ให้ดีที่สุดนะ ความรักของท่านช่างเป็นกำลังใจให้ลูกผู้โง่เขลาคนนี้ซะเหลือเกิน
อีกเรื่องหนึ่ง คือ อยากให้วิทตั้งสตินะ และรู้ว่าไม่มีอุปสรรคอะไรที่คนเราไม่สามารถก้าวข้ามไปได้จงมีความอดทน ยิ้มกับความทุกข์ในเรื่องที่ไม่ได้ดังใจ จงนึกถึงวันที่เริ่มหัดก้าวดิน วิทคงล้มนับครั้งไม่ถ้วน แต่วิทก้อยังคงเดินได้ แล้ววันนี้ วิทเดินได้อย่างมั่นคงทำไมต้องกลัวกับเส้นทางที่ขรุขระแค่นี้ เจ้าวิทผู้โง่เขลาจงเรียนรู้ที่จะเดิน จงมีความสุขที่ได้เรียนรู้ว่าอุปสรรคมันเป็นเช่นนั้นเอง
ขอให้วิทอดทนนะ ความรักที่วิทคาดหวังขอให้รอคอย ศึกษา และทบทวนใจตัวเองให้ชัดเจน ว่าวิทรู้สึกเช่นใดกับผู้หญิงคนนั้น แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ วิทต้องเรียนให้สำเร็จให้เร็วที่สุดนะ เชื่อว่าวิททำได้
Thursday, September 28, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
ชีวิตคือการเดินทาง มุ่งสู่ปลายทางแห่งความหวัง กำลังใจคือพลัง สร้างความหวังให้เป็นจริง
สู้มัน ไอ้น้อง
เอาใจช่วยนะจ้ะ
ชีวิตคือการเดินทาง มุ่งสู่ปลายทางแห่งความหวัง กำลังใจคือพลัง สร้างความหวังให้เป็นจริง
สู้มัน ไอ้น้อง little wit
From พี่ต้น
ชีวิตคือการเดินทาง มุ่งสู่ปลายทางแห่งความหวัง กำลังใจคือพลัง สร้างความหวังให้เป็นจริง
สู้มัน ไอ้น้อง little wit
From พี่ต้น
ขอให้โชคดี
ขอให้จบเร็วๆ นะ พี่จะเป็นกำลังใจให้วิทและเพื่อนๆ ที่ยังไม่จบทุกคนเลยจะ สู้ สู้ :)
sugarcane ja
Post a Comment