สองข้างทางแห่งความสุข

การเดินทางในชีวิตประจำวันของผมคงเกิดขึ้นตั้งแต่เช้า ผมว่ามนุษย์โดยธรรมชาติต้องตื่นแต่เช้าและนอนแต่หัวค่ำ ทำงานเยอะๆตั้งแต่เช้าและพักผ่อนออกกำลังกายในตอนเย็น ทานอาหารที่มีประโยชน์ ได้หัวเราะและยิ้มให้กับทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิต แม้ว่าสิ่งนั้นอาจทำให้ผมเหนื่อยแต่ผมไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว ก้อแค่เซ็งๆ แล้วก้มหน้าก้มตาสู้ต่อไป โดยภารกิจที่ทำให้หัวฟูอยู่เสมอในช่วงนี้เลยทำให้การกลับบ้านค่อนข้างกลับบ้านเย็นพอสมควร

แต่สิ่งนี้ก้อไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกลำบากใจ ผมดีไซน์ชีวิตช่วงกลับบ้านเพื่อให้ตนเองได้พักผ่อนและผ่อนคลายกับภาพชีวิตที่ผมได้ผ่านพบ ผมเลือกที่จะเดินเท้าจากธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ ข้ามสะพานพระปิ่นเกล้า สูดอากาศยามเย็นให้เต็มปอด การเดินต้องดูทิศทางลมนะครับ เพื่อว่าเราจะไม่ต้องสูดควันพิษ ผมได้ไอเดียร์อย่างนึ่งนะครับ เมื่อเห็นพระอาทิตย์ตกดิน ชีวิต คือการทำหน้าที่ เพราะตอนเช้าพระอาทิตย์ดวงเดิมนี้ก้อจะขึ้นมาให้แสงสว่างอีกครั้ง พอหมดแรงในตอนเย็นก้อกลับไปพักผ่อนแต่ไม่เคยเลยที่จะหยุดทำหน้าที่

สองข้างทาง ผมยังเหลือบไปเหลือบเห็นเด็กตัวเล็กๆช่วยแม่ขายของบ้าง ช่วยแม่ล้างแก้วล้างจานบ้าง ผมคิดนะครับว่า ถ้าผมเป็นพวกเค้าผมคงภูมิใจที่ได้แบ่งเบาภาระพ่อแม่ และรู้ว่าหน้าที่ของตัวเองคืออะไร และได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ความสุขของมนุษย์ คือ อะไรกัน บ้างก้อบอกว่าฉันจะต้องเป็นคนที่รวยที่สุด เป็นคนที่เก่งที่สุด อยู่ในตำแหน่งที่สูงที่สุด ถ้าถามผมผมคงบอกว่า ความสุข คือการได้สังเกตุชีวิต ได้ทำหน้าที่ในทุกหน้าที่ให้ดีที่สุด ได้ยิ้มและมองโลกแห่งความเป็นจริง ได้อยู่กับคนที่เรารัก และอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น แค่นี้ก้อคงพอแล้ว.........สองข้างทางกลับบ้านของผมก้อเป็นความสุขเหมือนเช่นทุกๆวันอย่างนี้นี่เอง