ความเมตตา

ในช่วงสองสามวันนี้ผมมีเรื่องที่ทำให้ผมต้องครุ่นคิด และทบทวนอะไรบางอย่าง  เรื่องมีอยู่ว่า มีนักศึกษาคนหนึ่งติดพนันฟุตบอล  จนแอบเอารถมอเตอร์ไซด์รุ่นพี่ไปจำนำ  ในท้ายที่สุดเรื่องก้อแดงขึ้นมา ทำให้นักศึกษาคนนี้ต้องหลบหน้าทั้งรุ่นพี่  เพื่อนๆและรวมถึงการไม่เข้าเรียนหนังสือ

พวกเราเหล่าอาจารย์ได้นำเรื่องนี้เข้าที่ประชุมเพื่อหาบทสรุปให้กับเด็กคนนี้ว่าเราจะเอาเค้าอยู้ในคณะหรือจะให้นักศึกษาคนนี้ออกไปเริ่มต้นใหม่ที่อื่น ที่ประชุมแบ่งออกเป็นสองฝ่าย คือ ฝ่ายที่จะเอาเค้าอยู่ให้เค้าได้เริ่มต้นใหม่ได้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง กับอีกฝ่ายมองว่าการให้เค้าไปหเริ่มเรียนที่ไหม่น่าจะดีกว่าผลปรากฏว่าฝ่ายหลังเป็นฝ่ายชนะ นักศึกษาคงได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่นจริงๆ

ในมุมมองของผม ต่อให้ลูกศิษย์จะโกหก แย่แค่ไหนผมจะให้โอกาสเค้าเสมอ ผมคิดเสมอว่า คนเราเมื่อทำผิด เป็นธรรมดาที่สติจะแตก และยังไม่สำนึกผิดแน่ๆ แต่ตอนนี้เรากำลังจะให้บทเรียนกับเค้าโดยให้เค้าออกไปเรียนที่อื่น ทั้งๆที่พวกเรายังไม่พยายามที่จะเยียวยาเค้าก่อนหรือเราต้องการเพียงนักศึกษาที่ดีและตั้งใจเรียนเท่านั้นหรือ  แม้ว่าอาจารย์หลายคนจะบอกว่าการตัดสินใจเช่นนั้นคือการได้ให้โอกาสเค้าอย่างเต็มที่

เรากำลังโยนปัญหานี้ออกไปเป็นปัญหาของสังคม  แต่ไม่ได้คิดที่จะแก้ไขเลย ขอให้นักศึกษาคิดให้ได้นะครับ และกลับเป็นคนดีของสังคมต่อไป

ผมในฐานะครูจะเอาใจช่วยถึงที่สุดนะครับ สู้ๆๆๆกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่นะครับ

บางครั้งความเมตตาน่าจะเป็นคุณธรรมที่มากที่สุดที่ครูควรมี  ผทเคารพในการตัดสินใจของทุกคน