ผ่อนคลายกับการตีแบด

ผมมักจะมีแผนการในการทำโน่นทำนี่อยู่เสมอ ทุกๆวันศุกร์ก้อเป็นอีกเช่นเดียวกัน ที่ผมต้องมีแผนที่จะต้องไปตีแบดกับเหล่าผองเพื่อนและรุ่นน้องโปโท การเริ่มตีแบดของผมเริ่มได้อย่างไรและอะไรที่ทามให้ผมหลงรักกีฬาชนิดนี้ เดียวผมจะเล่าให้ฟังนะ

การเริ่มต้นตีแบดของผมอย่างจริงจัง คงเริ่มจากการที่ผมเกิดในครอบครัวใหญ่ คุณพ่อคุณแม่ของผมให้ความสำคัญกับบรรดาญาติโกโหติกาซะเหลือเกิน บวกกับคุณแม่ต้องไปเยี่ยมคุณยายในทุกวันสุดสัปดาห์ ทำให้ผมต้องเจอบรรดาญาติพี่น้องที่อยู่ในวัยไล่เลี่ยกัน เมื่อพวกเราซึ่งเป็นเด็กรวมตัวกันเราเลยต้องหากีฬาที่เล่นได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ซึ่งกีฬาชนิดนั้นคงหนีไม่พ้นการตีแบดอย่างแน่นอนช่วงเวลาตรงนั้น ผมรู้สึกมีความสุขกับการได้เล่นสนุก แข่งกันเป็นแชมป์ และช่วงเวลานี้ผมมักจะคิดถึงพี่เอกพี่สาวของผมอยู่เสมอ ผมอดที่จะอมยิ้มไม่ได้เพราะ เจ้ของผมเคยหาเหตุผล มารยาต่างๆนานา ในการโน้มน้าวใจคุณพ่อให้ซื้อไม้แบด จนพวกเราได้ไม้แบดอย่างดีตั้งแต่เด็ก อาจพูดได้ว่าในช่วงเวลาตอนนั้นถ้าไม่นับฟุตบอลแล้ว ผมละหลงเสน่ห์กีฬาชนิดนี้เอามากมากเลยทีเดียว

การเริ่มตีแบดในช่วงการเรียนปริญาโทเริ่มต้นจากพี่ฉั่วรุ่นพี่ ที่ณ ปัจจุบันกำลังศึกษาต่อปริญญาเอกที่ประเทศญี่ปุ่น ผู้ที่ชักนำให้พวกเรารู้ว่าการเรียนหนักที่ธรรมศาสตร์ ก้อมีวิธีการผ่อนคลายได้เช่นกัน ในปัจจุบันแม้ว่าผมจะตีแบดโดยจากปราศจากตาฉั่วเพื่อนรุ่นพี่แล้วก้อตาม ผมยังนึกถึงพี่ฉั่วอยู่เสมอ ความทรงจำ เสียงหัวเราะ และความสนุกในเกม พี่ฉั่วรู้ไว้เลยนะว่า พี่เยี่ยมมาก

ในปัจจุบันสมาชิกการตีแบดของพวกเราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สิ่งนี้ทำให้พวกเรารุ่นน้องรุ่นพี่ สนิทกันยิ่งขึ้น พวกเราเรียนรู้ การแข่งขันที่มีกฏและกติกา เรียนรู้ทั้งการพ่ายแพ้และ ชัยชนะ พวกเราเห็นอกเห็นใจกันมากขึ้นในอูปสรรคเรื่องการเรียนของแต่ละคน ผมชอบเวลาที่เราตีแบดจัง บรรยากาศที่ผ่อนคลาย การรู้จักที่จะออมมือให้กับคนที่เล่นอ่อนกว่า เพี่อให้พวกเขามีกำลังใจที่จะพัฒนาฝีมือให้ดียิ่งขึ้น ความเป็นสุภาพบุรุษที่พวกเราระมัดระวังอยู่เสมอ ในการตีคู่กับผู้หญิง และช่วงเวลาที่ผ่อนคลายเมื่อตีแบดเสร็จ คือ การรับประทานอาหารที่แสนอร่อย เสียงหยอกล้อจากเกมส์ที่ผ่านมา กิจกรรมที่ทำช่างเป็นกิจกรรมที่ทำให้ผมผ่อนคลายดีซะเหลือเกิน