จ็อกกิ้งกับเรื่องของชีวิต

วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกดีวันนึ่งนะ เพราะผมกลับมาถึงบ้านเรว เร็ว ก้อประมาณ 6 โมงเย็น การมาถึงบ้านเร็วทำให้ผมมีกิจกรรมหลายๆๆอย่างเพิ่มขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการรดน้ำต้นไม้ เล่นกับหลาน ดูดีวีดี อ่านหนังสือ แต่วันนี้กิจกรรมที่ผมเลือกทำคือ การไปจ็อกกิ้ง เบาๆ ซัก 3-4 กิโลน่าจะดีนะ

การวิ่งเบาๆๆ เป็นกีฬาอย่างนึ่งที่ผมโปรดปราน การวิ่งทำให้ผมได้คิดทบทวน ว่าวันนี้ผมได้ทำอะไรไปบ้าง ทั้งข้อดีและข้อเสีย ปากไม่ดีกับไครบ้าง พูดมากไปหรือเปล่าในบางเรื่อง ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับการทบทวน สิ่งต่างๆเหล่านั้น ความคิด ดีๆมักเกิดจากช่วงเวลานี้อีกเช่นกัน อยู่ๆความคิดที่จะแก้ไขปัญหาบางอย่างที่คิดทั้งวันก้อไม่ออก กลับมาคิดออกตอนจ็อกกิ้งนี้เอง เห็นไม่ละ! การจ็อกกิ้งดีแค่ไหน

ระหว่างที่จ็อกกิ้ง ผมได้ซึมซับถึงความสวยงามของต้นไม้ กลิ่นหอมของดอกไม้ เสียงหัวเราะของเด็กๆ รู้หรือเปล่าความสุขเกิดจากตรงนี้นี่เอง ผมมองเห็นดอกไม้ทุกดอก จมูกผมได้รับกลิ่นธรรมชาติ หัวใจผมได้รับความสุขจากการเสพย์เสียงหัวเราะของเด็กๆๆ ทำไมโลกนี้ช่างน่าอยู่ซะเหลือเกิน

ลองมองขึ้นไปดูบนท้องฟ้า ท้องฟ้าช่างกว้างใหญ่ ผมก้อแค่มนุษย์ตัวเล็กๆๆๆ คนนึ่ง เมื่อเทียบกับจักรวาล ความสุข ความทุกข์ของผมก้อแค่เศษเสี้ยวธุลีของจักรวาล แล้วผมยังจะโง่ที่จะมียึดติดกับ ความทุกข์ หรือสุขอยู่อีกหรือ ในเมื่อสิ่งเหล่านี้ก้อเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของจักรวาล ความคิดที่จะยึดตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางก้อมลายหายสิ้นไป ผมก้อแค่ผู้ชายธรรมดาๆๆคนนึ่งแค่นั้นเอง

555 เห็นหรือเปล่าละว่าแค่ผมจ็อกกิ้ง ผมได้อะไรกลับบ้านเเยอะเลย ........